Yağmur Gibi

پیدا میکنی آدمای شبیه خودت رو ولی باید خیلی دور بشی

خود بودن که خیلی ویژه است. :) اشکالی نداره اگر wierdo باشی.

البته نظرم در مورد بخشی از حرفت، کمی متفاوته، البته اگر درست متوجه شده باشم. اینکه من احساس می‌کنم که اینکه با بقیه فرق داشته باشی و این که با بقیه ارتباط بگیری، دو تا چیزین که می‌تونن از هم مستقل باشن. صرفا منظورم اینه که اگر علاقه‌مندی با بقیه ارتباط بگیری، می‌تونی از پسش بربیایی، گرچه سختی‌هایی هم داره، ولی یونیک‌بودنت رو لزوما تحت تاثیر قرار نمی‌ده.

به جایی برسی که بتونی خودت رو از آدمای اطرافت خیلی دور کنی و از خودت دور بشی و کم کم خودت رو دوباره پیدا کنی ببینی چی به چی هستی

دو تا مسئله مجزاست، عجیب بودن الزاما ربطی به توانایی برقراری ارتباط نداره، گرچه شاید بشه گفت دایره آدماهایی که می تونیم درکشون کنیم یا توسط ما درک بشن رو تنگ تر می کنه. اینکه بخوای تلاش کنی معمولی باشی لااقل از نظر من مفت نمی ارزه، من سال ها قبل تجربش کردم، میشی از اونجا مونده و از اینجا رونده، حداقل برای من که این بود، ممکنه برات فرق داشته باشه ولی بجای اینکار انرژیتو جاهای دیگه صرف کن. می بینی که یه آدم موفق عجیب، تحسین برانگیز و محبوبه. 

آدما ارزش‌گذاریشون درست نیست. اینکه بهت می گن عجیبی در واقع متفاوتی. شاید بخشی از این متفاوت بودن نقص، جو زدگی، غرق بودن در اوهام و... باشه. همونطوری که کمابیش برای بقبه هست. ولی سعی کن که نقص از نظر خودت نقص باشه، وهم از نظر خودت بد باشه و...و بعد سعی کنی تغییر کنی. وگرنه احساسات آدم علیهش کودتا می کن. و این از خودت خالیت می کنه. 

حباب سسته، دیوار بکش.